W cieniu ukryci...

 

Cześć Czytelnicy! 💕

 

W tym tygodniu chciałbym przedstawić Wam dosyć ciekawy temat. Jako człowiek od długiego czasu zafascynowany japońską kulturą i zwyczajami, chcę podzielić się z Wami wiedzą na temat starożytnych agentów, jakimi byli ninja. Mało profesji obrosło z biegiem lat w tak wielką legendę i dorobiło się tak wielu niestworzonych historii. Dlaczego akurat ninja dostąpili takiego zaszczytu? Na to pytanie ewidentnie powinniście znaleźć tu odpowiedź. Zaczynajmy podróż w przeszłość. 😃

Kim byli ninja? Ninja byli najemnikami i agentami panów ziemskich, w tym także naczelnych władców. Ich siła, poniekąd wywodzi się z biedoty. Z początku ninja byli zbójnikami, zbieraniną niezbyt dobrze wykształconych ludzi, którzy musieli bronić swoich skąpych majątków i którzy rabowali majątki innych. Ludność, od której wywodzą się shinobi, zamieszkiwała zazwyczaj górskie stoki, z dala od centralnych osad. Stopniowo bandy zbójnickie z tych biednych wiosek na uboczu, nabierały wojskowego doświadczenia i stawały się jawnie wykorzystywane przez przeróżnych daimo, ze względu na wypracowanie często pozbawionych honoru metod działania. Sztukę, którą wyrobili sobie na przestrzeni lat Ci początkowo niezbyt zorganizowani i nieokrzesani wojacy, nazwano ninjutsu. 💣

 Ninjutsu, jako system postepowania, nie tylko walki, stanowił niemal zupełną odwrotność bushidō, którego ścieżką kroczyli samurajowie. Bushidō to otwartość, honor, prawość, lojalność, prawda, uprzejmość i współczucie. Ninjutsu to skrytość, podstęp, zdrada, kłamstwo, manipulacje i wyrachowanie. Samo szkolenie ninja było wyczerpujące i wymagające często większej dyscypliny i poświęceń, niż ich prawych odpowiedników – samurajów. Trenowali oni skrycie i nie dzielili się swoją wiedzą, zazdrośnie strzegąc tajników swojej sztuki. Mawiano, że gdzie samuraj nie może, tam ninja pójdzie. Była to prawda. Władcy i pomniejsi panowie często zawierali umowy z ninja, dając im zadania, którymi nie mógł splamić się szanujący swój honor samuraj. Infiltracje, trucie, skrytobójstwa, dywersje i kradzieże. To była główna domena wojowników cienia. Niektórzy shinobi za wykonywane zlecenia, dostępowali zaszczytu bycia mianowanym samurajem niższej rangi. Nigdy jednak nie byli traktowani z należytym szacunkiem. Działania tych wyjątkowych agentów specjalnych trwały od wczesnego okresu Kamakura do późnego okresu Edo, może i nawet dłużej. 👺

W czym wyszkoleni byli ninja? Shinobi nauczano sztuk wszelakich. Od prostych sztuczek mających wprowadzać dystrakcje przeciwnika, do tajników alchemii. Ninja szkoleni byli w walce wręcz, bronią białą, ale także bronią miotaną oraz palną (w późniejszym okresie). Dzięki kompleksowemu szkoleniu, wojownicy cienia stali się jedną z najbardziej elitarnych i wszechstronnych grup dawnej Japonii. Posiedli oni sztukę kamuflażu, kuglarstwa, walki, ważenia mikstur i produkcji lekarstw, użycia prochu, technik skrytobójczych jak i wiele innych, przydatnych umiejętności. Jak ubierali się ninja? Zazwyczaj były to standardowe wieśniackie szaty, pod którymi krył się lekki, skórzany pancerz. Popkulturowy obraz ninja w czarnej jak noc szacie i masce z wycięciem na oczy, można śmiało włożyć między bajki. Nie jest wykluczone, że w czasie nocnych eskapad, kamuflaż zmuszał ninja do ciemnego ubioru, nie była to jednak codzienność ani nic, co byłoby ich znakiem rozpoznawczym. Strój odpowiadał raczej charakterowi wykonywanego zadania. Jeżeli z czymś można bezpośrednio połączyć dawnych shinobi, jest to ich charakterystyczna broń miotana – shuriken. Nie zawsze były to jednak rzutki w kształcie czteroramiennej gwiazdy, gdyż shurikenów rozróżniamy około 20 rodzajów. Nie rzadko używano ich w kompozycji z trucizną. Raz draśniętego wroga, nie trzeba było gonić w razie dezercji. 😎

Jak wspomniałem już wcześniej, wojownicy nocy, byli doskonale wyszkoleni we władaniu bronią białą. Do głównych i najpopularniejszych narzędzi walki należały ashiko (szpony, służące również do wspinaczki), katana, bo (długi, prosty kij), kunai, kyoketsu-shōge (lina z pętlą, zakończona ostrzami), ninja-to (krótki miecz), tessen (ostry wachlarz), tanto (sztylet) i oczywiście wszelkiego rodzaju broń miotana. Ninja bardzo rzadko stawali z przeciwnikiem do otwartej walki. Preferowali walkę w ciasnych pomieszczeniach, w zamieszaniu bądź nocą. Wszystko nie dlatego, że nie byliby w stanie wygrać z lepiej uzbrojonym przeciwnikiem, lecz dlatego, że cenili swoje życia ponad honor. Skoro istnieje sposób do łatwego pozbycia się przeciwnika, wykorzystywano go, choćby wbrew kodeksowi moralnemu czy panującym zasadom. Przy czym warto wspomnieć, że ninja dla swojego zakonu, podobnie jak samuraj, zrobiłby wszystko. Jeżeli misja była samobójcza, trzeba było ją wykonać. ✌

Istnieje bardzo niewiele wiarygodnych źródeł, z których czerpać można informacje na temat tej wyjątkowej organizacji. Dlatego też, ninja stali się postaciami niemal mitycznymi, obrośli w legendę i przypisywano im posiadanie nadludzkich zdolności. Dbali oni o swoją prywatność tak zapalczywie, że nie sposób dotrzeć do jakichkolwiek faktów, które pozbawione by były otoczki domysłów. Największą tajemnicą owiane jest samo szkolenie ninja, można zaś przypuszczać, że było ono podobne do szkolenia dawnych mnichów shaolin. Ninja od małego poddawani byli katorżniczym treningom, które zagrażały ich życiu. Wyczerpujący wysiłek siłowy w postaci dźwigania ciężarów, treningi wydolnościowe opierające się w głównej mierze na bieganiu i wspinaniu się po ciężkim terenie czy hartowanie wobec niskich i wysokich temperatur. Z dużą dozą prawdopodobieństwa stwierdzić można też, że organizmy szkolących się ludzi narażone były na regularne kontakty z truciznami oraz bólem fizycznym. Wszystko po to by stworzyć wojowników, którym nie straszne będzie żadne wyzwanie i którzy nie polegną od przypadkowego użycia na sobie własnej broni. 😅

 Istniały trzy formy wtajemniczenia, służące jednocześnie za stopnie wojskowe shinobi. Byli to kolejno genin (niskiej klasy wojownik), chunin (weteran) i jonin (mistrz). Każda z tych trzech klas, miała odrębne zadania. Genini byli mięsem armatnim i wspomaganiem dla chuninów. Chunini działali w większości samodzielnie, wykonywali strategie i plany joninów, ponad to szkolili geninów. Jonini zaś, roztaczali opiekę nad całymi klanami, tworzyli plany działania i zajmowali się szkoleniem elit. 😈

Myślę, że teraz łatwiej będzie Wam zrozumieć moi Drodzy Czytelnicy, dlaczego zawód jakim kiedyś był ninja, tak mocno wbił się szponami w dziedzictwo kulturowe i nie puszcza aż do dziś. Na koniec polecić mogę parę pozycji, które w kontekście shinobi, warto sprawdzić. 👾

1.    Ninja Kamui – Nowe anime. Pięknie narysowane, krwawe i dobrze prowadzone. Wartka akcja i świetne sceny walki. Minusem może być tu futurystyczna otoczka, ale jak wiecie, jestem fanem – mi nie przeszkadza. 💕

2.    Ninja/Ninja II (2009/2014) – całkiem dobry akcyjniak ze Scottem Adkinsem w roli głównej. Brak nadprzyrodzonych (poniekąd) umiejętności pokazanych w filmie jest mocno na plus. 💞

3.    Śmiertelny Pojedynek (1983) – Ninja kontra mistrzowie Kung-fu? Solidna dawka śmiertelnie poważnego kiczu? Nie wiem jak Wy, ja jestem za! 💕

4.    Ninja Gaiden: Master Collection – Trzy gry od Team Ninja w zremasterwanej oprawie. Must play dla fanów wojowników cienia. 💕

5.    The Messenger –Przyjemna retro gra o ninja z gatunku metroidvanii mieszanej z platformówką. Ma wiele cudownych smaczków, naprawdę fajna pozycja mimo retro toporności w gameplay’u. 💕

6.    Opowieści Rodu Otori – cykl książek, które szczerze uwielbiam. Może i nie bezpośrednio o ninja, natomiast można dostrzec elementy wzorowania się na nich w kreacji niektórych postaci. Miłość, wojny, spiski, wschodnie mądrości – czyta się świetnie. 💞

 

To na tyle Kochani. Miłego dnia!

Tester Doświadczeń