Konformizm a demokracja.

 

 

Cześć Czytelnicy,

Chciałbym poruszyć jedną z ważniejszych kwestii ideologiczno-prawnych w naszym szarym, ludzkim świecie. Mowa oczywiście o demokracji i wpływie ludzkości na zarządzanie swoim własnym losem. Przez wiele lat Polacy w początkach budowy kraju, tak jak zresztą inni mieszkańcy globu Ziemskiego, borykali się z metodologią władzy i kontekstem słuszności różnych, obieranych systemów. Nie od dziś wiadomo, że niema czegoś takiego jak władza idealna czy idealny system. Wszystko, co stworzył człowiek, zawsze będzie równie niedoskonałe i podległe zmianom jak on. Każdy proces twórczy, jak bardzo nie byłby innowacyjny i wyprzedzający swoje czasy, nadal ma przed sobą lata, które poddadzą go weryfikacji. Zawsze. 😁

Jako, że nie chcę poruszać kwestii politycznych, jako takich, nie zamierzam rozwodzić się w tym tekście na temat szkodliwości wyborów „którejś ze stron”. Mam raczej chęć, by spróbować nakreślić swoje zdanie na temat najlepszego dotychczas powstałego systemu, który organizuje naszą władzę i daje możliwość zwiększonej decyzyjności. Demokracja to system dalece niedoskonały. Decyzyjność ustawodawcza polegająca na głosie większości, skutecznie budzi opór elit umysłowych. Niejednokrotnie spotkać się można ze zdaniem, że demokracja to nic innego jak „władza idiotów nad ludźmi mądrymi”. Biorąc pod uwagę statystyki reprezentujące poziom wiedzy społeczeństwa na świecie, śmiało można się z tym zgodzić. Zaznaczyć jednak trzeba, że każdy człowiek ma nieco inne potrzeby. Ludzie prości zazwyczaj myślą bardziej przyziemnie. Naukowcy oraz wszelkiej innej maści intelektualna śmietanka, natomiast często nie są w stanie należycie spojrzeć „z góry” na ludzi, nad którymi mają przewagę. Egoizm i indywidualność to dwa aspekty, które, gdy już się ze sobą dobrze pokryją, stanowią niezaprzeczalnie fundament ludzkiej znieczulicy. Zawsze patrzymy na to byśmy to my mieli lepiej niż ktoś. Usprawiedliwiamy się tym, że inni nie zwracają dostatecznej uwagi na nasze potrzeby, że nie będą żyć naszym życiem, że przecież oni też chcą by to im było dobrze – i to wszystko prawda, budząca jednak wyniszczający ludzi problem, którego nie da się uniknąć. Czy demokracja w jakimkolwiek stopniu naprawia problem pokrzywdzenia ludzi przez ludzi? Tak i nie. 😏

Z jednej strony, władza większości nad mniejszością, daje pewną dozę komfortu każdemu. Ludzie inteligentni ponad średnią, zdecydowanie lepiej przystosują się do panujących warunków niż ludzie, którzy są poniżej tej średniej. Owszem, mniejsza grupa jest przez to nieco pokrzywdzona, natomiast nadal ma duże możliwości do funkcjonowania i rozwoju, właśnie z powodu swojej zaradności. Gdyby odwrócić rolę, wygórowane oczekiwania i nie do końca rozumiane przez większość idee, które kierowałyby mniejszością, mogłyby zostać źle odebrane i znacznie utrudnić komfort funkcjonowania tym pierwszym. Nie jest to jednak kwestia przesądzona i zdeterminowana tylko w jednym kierunku. Ponad przeciętnie inteligentni ludzie z założenia powinni cechować się większą otwartością umysłu i by nie pokrzywdzić innych, mogliby stawiać na rozwiązania, które celują w dobro wszystkich. Wydaje mi się jednak, że jest to zbytnia życzeniowość z mojej strony. Bardziej skłaniałbym się do opcji numer jeden. 💪

Demokracja nasila podziały między społeczeństwem, które usilnie próbuje odrzucać na swój pokrętny sposób chociażby komunizm. Tyle, że komunizm dąży do zabicia indywidualności w imię dobra wszystkich. Jest to równie niebezpieczne i nie do pomyślenia, jak sterowanie większości. Głosowi większości towarzyszy natomiast równie drażliwe zjawisko, uznawane powszechnie za szkodliwe, czyli nic innego jak konformizm. Z bezsilności wobec ostracyzmu społecznego i niemożności przekonania ludzi do swoich wartości, mają oni tendencje do porzucania ich i przyjmowania tych, które są na ten moment bezpieczniejsze lub bardziej pożądane. Jest to jak najbardziej zrozumiałe, jako że ludzie stworzeni są do stadnego życia i historia pokazała, także ta z początków, że wszelkie indywidualności w grupie, zazwyczaj są tępione. Dzieje się tak do dziś. W szkole, w domach, w pracy – gdziekolwiek nie pójdziemy, gdziekolwiek nie spojrzymy, jeżeli ktoś się czymś wyróżnia, z miejsca staje się obiektem zainteresowania – zazwyczaj tego niezdrowego. Nawet, jeżeli ktoś staje na czele jakieś grupy ze względu na swoje wyjątkowe umiejętności bądź przekonania, jako lider zbiera największy ciężar krytyki i to jemu patrzy się zawsze najuważniej na ręce, wyczekuje potknięcia. 😔

Czemu konformizm jest jednako zły i niepożądany? Niby już o tym powiedziałem, chodzi o zabójstwo indywidualności, działające podobnie jak w komunizmie, z tym, że w tym drugim większy nacisk kładzie się na wspólne własności, niż przekonania, choć oczywiście jest to nadal powiązane. W komunizmie mimo jego utopijnej wizji, również wszelka indywidualność musi być wygaszona bądź uważnie kontrolowana. Jednostki myślące inaczej niż większość (szczególnie tych u władzy), zawsze stanowią potencjalne zagrożenie, nawet mimo ich braku możliwości by zmobilizować dostatecznie wielu, by miało to jakiekolwiek znaczenie o charakterze rewolucyjnym. Demokracja cudownie idzie w parze z konformizmem, niemal równie dobrze jak przy panowaniu komuny. Jaka różnica, czy jest garstka osób, które swoimi poglądami reprezentują coś innego niż większość – skoro ich głos i tak niema w praktyce większego znaczenia. Korzystanie z prawa do wolności słowa, niewiele w tym rozrachunku zmienia, tym bardziej zakładając (poniekąd słusznie), że tak naprawdę prawo głosu mamy do momentu, gdy komuś „większemu” od nas ten głosu nie zacznie przeszkadzać. Wówczas zawsze znajdzie się jakiś kruczek, który mniej lub bardziej skutecznie uciszy delikwenta, a przynajmniej wygeneruje mu szereg jak najserdeczniejszych problemów. 😢

Podsumowując. Jak miałby wyglądać system pozbawiony powyższych wad? Trudno mi stwierdzić. Nie czuję się na tyle kompetentny by ustalać system dla całego społeczeństwa. Mogę powiedzieć tylko, że moim zdaniem powinien to być rozwinięty, lepiej przeprowadzony system monarchistyczny, z elementami demokratycznymi. Przywódca zaś powinien co pół roku przechodzić votum zaufania, o które wnosiłoby 50 tysięcy losowych osób z miast i 50 tysięcy ze wsi. Osoby te powinny zaś być przy każdym votum rotowane. Tak by możliwie nie głosowali non stop Ci sami ludzie. Przebicie głosów na poziomie 60 czy 70% powinno decydować. 💘

Trzymajcie się Kochani,

Wasz Tester Doświadczeń

Zwierzaczki, ah zwierzaczki :D

 

Zwierzaki, ah zwierzaki.

 

Witajcie moi Mili,

 

Chciałbym dzisiaj porozmawiać z Wami (choć często jest to forma monologu, ze względu na Waszą oszczędną aktywność w komentarzach) o zwierzętach. Nie tylko o nich samych, ale o tym jaką rolę odgrywają w życiu ludzkim i czego ludzie mogą się od nich nauczyć. 💖

Zacznijmy od tego, że relacje między ludźmi a zwierzętami, istniały w określonym schemacie od zawsze. W czasach, kiedy ludzkość dopiero raczkowała, ludzie czerpali bardzo ograniczone korzyści ze związków ze zwierzętami. Pozyskiwano z nich pożywienie, futro, a także tworzyło się z ich pomocą prymitywne środki transportu. Już na prehistorycznych rycinach jaskiniowych, dostrzec można ludzi polujących lub dosiadających mamuty. To jednak nie wszystko, na niektórych petroglifach przedstawia się bowiem pierwsze relacje ze zwierzętami takimi jak psy (bądź ich tamtejsze odpowiedniki), konie czy woły. Można wywnioskować zatem, że człowiek dość szybko dostrzegł potencjał w wykorzystywaniu zwierząt do celów innych niż te, które umożliwiały mu tylko benefity związane z przetrwaniem. 😎

Zwierzęta jak wiadomo, mogą pełnić cały szereg funkcji, które człowiekowi zwyczajnie ułatwiają i umilają życie. Nie tylko stanowią źródło pożywienia i zasobów różnego rodzaju, lecz są także doskonałymi towarzyszami, stróżami, przyjaciółmi czy nawet terapeutami. Od zwierząt można się wiele nauczyć i docenia się te wartości od wieków. Kult zwierząt, tak zwany animalizm, istnieje w wielu pierwotnych religiach. Z czasem nie tylko określało się zwierzęta jako boskie, lecz dopatrywano się w nich Bogów samych w sobie. Często w starych wierzeniach, przedstawiało się (i w sumie przedstawia nadal) Bogów posiadających zwierzęce cechy. Jest to tak zwane zjawisko zoomorfizmu. Wiele zwierząt ze względu na swoją naturę, została na stałe sklasyfikowana w postaci stereotypu. Wąż kojarzy się ze zdradą i podstępem, pies z przyjaźnią, kot z indywidualizmem, lew z siłą, jeleń z wolnością – a to tylko parę z licznych przykładów. 😄

Wracając do czerpania wartości i zachowań od zwierząt. Warto zaobserwować parę różnych zjawisk z poszczególnych kultur, by mieć pełen obraz na to jak olbrzymi wpływ od zawsze mają na życie ludzkie, nasi zwierzęcy bracia i siostry. Chińczycy wykształcili całą sztukę walki jaką jest kung fu, z pomocą obserwacji zwierząt w różnych momentach, od tych pokojowych do powodujących zagrożenie. Egipcjanie czcili koty jako podopiecznych bogini Bastet. Dzieci Egipcjan uczyły się od tych zwierząt indywidualizmu i polowania, poprzez obserwację zachowań. Na znak żałoby po kocie, posiadacze golili sobie brwi. Indianie natomiast, wielbili wiele zwierząt i niejako wychowywali się wśród nich. Samo to, że dzieciom indiańskim często nadawano imiona składające się z dwóch przymiotów (określającego i zwierzęcego), świadczyło o tym jak wielki szacunek lud ten miał do wszelkiego życia. Indianie nawet zabijając zwierzęta, zmawiali wpierw modlitwę nad ich duszą, były one dla nich braćmi. Wierzyli oni, że każda roślina i każde zwierzę, obdarzone zostały duszą. Słowianie również garściami czerpali od zwierząt i kultywowali je. Niedźwiedzie, łasice, kruki, węże czy wilki – wszystkie te zwierzęta i nie tylko te, odcisnęły mocne piętno na słowiańskich wierzeniach i do dziś posiadają swoją wyjątkową symbolikę. Słowianie tak jak Indianie, traktowali zwierzynę jako swą rodzinę, czuli ze zwierzętami silną jedność i przywoływali zwierzęce dusze podczas licznych rytuałów. 😇

Dzisiaj zwierzęta, bardzo często obdarte są z całej magii. Mimo, że propaguje się szacunek do nich, wiele z gatunków jest pod ochroną rządu i coraz więcej ludzi decyduje się na posiadanie w domu jakiegoś pupila – potrzeba kultywowania i wyjątkowego traktowania zwierząt, odchodzi stopniowo w przeszłość. Na szczęście, coraz więcej organizacji zajmujących się ochroną praw zwierząt, podnosi alarm w ich kwestii. Najbardziej kontrowersyjnymi tematami są warunki hodowania co poniektórych gatunków, pozyskiwania ze zwierząt ich skóry bądź sierści czy piór, a także zjadania zwierząt uznawanych powszechnie za domowe. Szczególnie w krajach Wschodnich, te problemy znacznie się nasilają. Kontrowersyjnym tematem jest też używanie zwierząt do eksperymentów medycznych i kosmetycznych. O ile te pierwsze, niosą za sobą bardzo wiele pożytku i od lat pilnuje się, by warunki eksperymentalne były możliwie humanitarne, tak przy przemyśle kosmetycznym, procedury często są prowadzone fatalnie. Oba typy eksperymentów, co przykro jest mówić, kończą się nierzadko śmiercią zwierzęcia. Musimy jednak w swoich odczuciach pohamować prywatne poglądy w tym temacie. Bardzo łatwo mówić, że nie powinno się wykorzystywać zwierząt w badaniach, jednak nikt nie kwapi się do tego, żeby zająć ich miejsce. Czy tego chcemy, czy też nie, zwierzaki są niżej w hierarchii niż ludzie i nie zapowiada się by przyszłość miała to zmienić. 😜

Wracając jeszcze do pozytywnych aspektów posiadania zwierzaczka. Zwierzęta uczą emocjonalności, potrafią mieć udział w leczeniu chorób takich jak depresja. Przytulanie się do kochanego pieska (i nie tylko) działa kojąco na zmysły i potrafi poprawić każdy dzień, ogranicza zgubny wpływ samotności. Koty swoim mruczeniem, mają udowodnioną naukowo skuteczność do obniżania poziomu napięcia i lęku. Kiedyś mówiło się nawet, że leczą nim z wielu dolegliwości w tym reumatycznych – i może być to prawda. Zwierzaki uczą także odpowiedzialności. Nierzadko trzeba z nimi wychodzić a na pewno trzeba je regularnie karmić i dbać o ich zdrowie. Zwierzęta mają także umiejętność do odwracania uwagi od problemów, dlatego są często polecane osobom, które zmagają się z trudnościami takimi jak uzależnienie czy wycofanie. 😀

Zbierając wszystko do kupy. Nasi futrzaści (bądź i nie) przyjaciele, byli z nami od zarania dziejów i chcąc nie chcąc, pomogli nam przetrwać tak długo. Gdyby nie zwierzęta, umarlibyśmy z głodu, nie rozwinęlibyśmy także wielu umiejętności w takim stopniu, jak udało się nam je rozwinąć. Masę rzeczy by nie powstało, gdyby nie jakiś zwierzak, który się tej rzeczy przysłużył, często poświęcając ku temu swoje życie. Szanujmy zwierzęta i kochajmy je. Może i nie są nam równe, może i nigdy nie będzie tak, że będziemy mogli się obyć bez pożywiania się nimi – natomiast pamiętajmy, że są to nadal wartościowe istoty, które czują. 😼

Pozdrawiam Czytelnicy.

Tester Doświadczeń